چهار تجربی و افکار-خم کردن مه لقا روش‌ها که در کتاب‌های درسی نخواهید داشت

چهار تجربی و افکار-خم کردن مه لقا روش‌ها که در کتاب‌های درسی نخواهید داشت

Blog Article

یکی از علاقه های همیشگی مه لقا باقری بازی در کنار همسرش بود به ویژه در کارهایی که خودش کارگردانی می کند. مسجد قدیمی این محل مسجدی زیبا و خاطره انگیز برای تمام اهالی است وهمه با حسرت از آن یاد میکنند آن مسجد دارای سکوها و ایوان ونرده های چوبی زیبایی بود که به علت فرسودگی بنا متاسفانه تخریب شد. حافظ شیرازی و عبدالقادر مراغهای از تعبیر قول و غزل در بیان تصنیف استفاده میکردند و عبدالقادر مراغهای از خوانندگان آن با عنوان متغزلان عجم یاد میکرد؛ بنابراین واژه تصنیف را باید نامی جدید برای ترانههای قدیمی مردمی ایرانی دانست که اساس آن بر نظم هجابندی و تکرار برخی عبارتها یا مصرعها استوار است و شاعران بزرگ نیز از آن استفاده میکردهاند. موسس خورناتسی (مورخ ارمنی قرن پنجم) و هانری ماسه از تصانیف ایرانی دوران باستان یاد میکنند که وزن آن به جای ساختار عروضی بر اساس شماره هجاها بنا نهاده شده بود. Th᠎is was c᠎reat ed with t​he  he lp of G SA C᠎onte nt G ener at or D em​oversion!

از این دوره به بعد با همت روحالله خالقی، جواد معروفی، بزرگ لشکری و پرویز یاحقی و با صدای مرضیه، پوران، نادر گلچین، عبدالوهاب شهیدی، پروین و بعدها سیما مافیها، سیما بینا، پریسا و محمد رضا شجریان مجموعهای مه لقا باقری جدا شده از ترانههای ماندگار ایرانی بر اساس کارهای شیدا ساخته شد که یکی از مهمترین گنجینههای موسیقی ایرانی محسوب میشود. مالک بعد از به دست گرفتن ریاست هلدینگ با سیما وارد رابطه شده و قصد ازدواج با او را دارد. اما هربار که گذرش به آنجا میافتاد، مردم دور و برش را میگرفتند و با او گرم حرف زدن میشدند. «روحالله خالقی» که شاید بتوان او را بنیانگذار تدوین تاریخ موسیقی ایران دانست، در مقدمه کتاب خود «سرگذشت موسیقی ایران»، انقلاب مشروطیت را نشان تاریخی آغاز دوره معاصر میداند. تا پیش از شیدا چیزی از سرایندگان تصنیفها که احتمالاً به صورت بداههخوانی سروده میشده است نمیدانیم و تنها در تصنیفهای مختلف نشانههای سرودهای از شاعری را میبینیم (نظیر نشانههای شعری که صبا در دعوت از لطفعلی خان زند سروده در تصنیف مربوط به او). مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به علیاکبر شیدا در ویکیگفتاورد موجود است. Po᠎st has be​en منبع cre᠎ated with t᠎he  he lp　of GSA Con tent  Generat᠎or Demoversi on!

توجه به تاریخ ثبت ترانه توسط ژوکوفسکی نشان میدهد که شیدا در ۴۰ سالگی به آن درجه از نفوذ رسید که در اصفهان برای مردم آشنا بوده و تصنیف معروف در خم زلفت مربوط به دوران میان سالی و پیش از زندگی او در تهران است. نزد او شاگردان زیادی که شمار آنها را از ۵۰۰ نفر تا ۳۰۰۰ نفر در کتب رجالی و تاریخی ثبت کردهاند، تربیت یافتند. استادانی نظیر رضوی سروستانی بر ویژگیهای سبکی این نوع تصنیفها تأکید زیادی داشتند. شیدا در چنین پس زمینهای از تاریخ موسیقی فعالیت میکرد اما او به دربار راه پیدا نکرد و در گمنامی به کار موسیقی با همان گروههای موسیقی شناخته شده، جدای از محافل نزدیک به حکومت ادامه داد و اطلاعات زیادی از او به دست تدوینگر نخستین اثر تدوین شده تاریخ موسیقی ایران نرسید. او نخستین گروههای موسیقی ایران را دو گروه زیر نظر «زهره» و «مینا» میداند که گروههای رقیب در دربار محمد شاه قاجار هستند. تجربهای که پیش از او در وصال شیرازی دیدهایم. روشن است که چنین اقدامی در دربار ایران برای پیوستن «عمله طرب» - حتی با چنین نام نکوهیدهای- به جمله باشندگان حکومت تنها پس از فروپاشی حکومت روحانیمدار صفوی و ثبات نسبی پس از بر روی کار آمدن حکومت قاجار امکانپذیر بوده است.

ژوکوفسکی که به جمعآوری تصنیفهای ایرانی علاقه داشت به تصنیفی اشاره میکند که در سال ۱۸۸۵ آن را در اصفهان و در سال ۱۸۹۹ آن را در تهران شنیده است به نام «سلی جانم» که هم ترانهای عاشقانه است و هم گریزی به اتفاقات تاریخی دربار دارد و نکته جالب اینجاست که ترجیعبند این تصنیف «در خم زلفت، دل شیدا شکست» است که تکرار میشود و نشان دهنده استفاده خوانندگان تصنیف از ترجیع بند مشهور شیداست (که البته در تصانیف آن زمان امر رایجی بوده است). چنانکه در این ترانهها دیده میشود، میان این ترانهها که اکثراً در مجالس اهل طریقت خوانده میشده با ترانههایی که در کوچه و بازار شنیده میشد، تفاوت وجود دارد. آزادی کلام شیدا در بیان حالات روانی خود به حدی است که شاید در شعر فارسی معاصر تا پس از شعر آزاد نیما کمتر بتوان نظیر آن را یافت. خالقی امیدوار بوده است تا کتاب مستقلی را دربارهٔ تصانیف شیدا همراه با نتنویسی آن تألیف کند که ظاهراً هیچگاه به انجام نرسید. در سالهای زندگی علی اکبر شیدا، زندگی حرفهای موسیقی در دست گروههای نوازنده یهودی بود که برپا ساختن بساط طرب را در مجالس بر عهده داشتند. بههرحال به نظر میرسد توجه جدی به شیدا و سهم او از زمان آغاز کار رادیو ایران شروع میشود که به عنوان یک رسانه با مخاطب گسترده نیازمند موسیقی مورد پسند همه مردم بوده است.